رواية حور الزين الفصل الاول بقلم رقيه حمدي حصريه وجديده
(عماد ابو زين): هتتجوزها يا زين غصب عندك انا ابوك واعرف مصلحتك اكتر منك
زين: يا بابا انا مش بحبها دى زى اختى بالظبط عمرى ما تخيلتها غير اختى ، يا بابا انا مش صغير انا عندى 29 سنه وكمان هى عندها 18 سنه حرام يا بابا هتظلمها معايا مش هقدر ابسطها ابدا
عماد: سيبك انت من الحب والهم ده بقا بلا حب بلا قرف عملنا اى حب يا زين فاكر مراتك الأولنية عملت فيك اى مش دى الى وقفت قدمنا كلنا علشان تتجوزها وفى الأخر عملت اى اهى خانتك وطلعت حامل من حد تانى حلو الحب بقا!!!!!
زين: كانت غلطه وعدت وكنت صغير دلوقتى مش صغير حرام (حور) صغيره عليا اوى
عماد بجدية: كويس علشان تربيها على ايدك، انا قولت كلمتى الأخيره جهز نفسك كتب الكتاب بليل
*بليل قبل كتب الكتاب
نورا (ام زين): معلش يبنى انت عارف ابوك عنيد ودماغه ناشفة
زين بعصبية: ده جواز يا ماما مينفعش فيه العند مبحبهااااااش اروح اقولها اعمل اى
نورا بتحزير: اوعى اوعى يا زين تعمل كده اوعى تكسرها حرام عليك انت ليك اخوات بنات تردى حد يعمل كده فيهم…هتحبها صدقنى والله هتتعود عليها وتحبها والله
نورهان اخت زين كل ده واقفة وسامعه الكلام وقلبها بيتقطع على اخوها الى هيتجوز غصب عنو وفى نفس الوقت هى عارفة ان حور كانت بتحلم باليوم الى تتجوز فيه زين
*فى اوضة حور
حور وعنيها مليانه دموع: كان نفسى ماما تبقى معايا فى يوم زى ده يا نورهان كان نفسى
نورهان بحنية: ما انا موجوده اهو وعمرى ما هسيبك يا قلبى ، بلاش عياط ونبى هتبوظى الميك آب
حور بحب: ربنا يخليكى ليا يا نورى….انا هطير من الفرحه اخيرا هتجوز اكتر حد حبيتوا فى حياتى الحمد لله يارب
نورهان: الف مبروك يا حبيبتى نورهان فى سرها ( ربنا معاكى يا بنتى)
قاطعهم خبط على الباب: ممكن ادخل
نورهان: اتفصل
احمد: يلا يا جماعه المأذون بره ، مبرووك يا عروسة
**احمد صاحب زين ولسة متجوز اخته من 6 شعور
حور: الله يبارك فى حضرتك
خرجت نورهان ومعاها حور والزغاريط موقفتش
حور كانت عامله زى الملاك فستان أبيض سيمبل خالص وعامله تسريحه فى شهرها ولابسة تاج جميل اوى ومكياج بصيت جدا محليها اكتر
نورهان: احمد روح اغمز زين يفرد وشه شوية ده كتب كتابه مش عزا
راح احمد ناحية زين
احمد بهمس: افرد وشك شوية يا زين الناس هتاخد بالها
زين بعصبية بيحاول يداريها: انا مش طايق نفسى وربنا ابعد عن وشى علشان النرفزه متجيش فيك
احمد: اهدا يا زين شوية مينفعش كده كل ده هيطلع على حور حرام عليك
زين: والله صعبانه عليا هتاخد هى كل النرفزه دى
احمد: طب اهدى شوية بقا
*بارك الله لكما وبارك عليكما وجمع بينكم فى خير*
عماد: الف مبروك يابنى الف مبروك يا حور خلى بالكوا من بعض
نورا: ربنا يهدى سركوا يا حبايبى
حور بسعاده: الله يبارك فى حضرتك يا عمو، ياارب يا طنط
زين بعصبيه: الله يبارك فيكوا
نورهان اخدت زين على جمب
نورهان: زين علشان خاطرى براحه البنت مش قدك ولا حمل خبطه ابوها وامها ميتين وملهاش اخوات ملهاش غيرنا اوعى تكسر قلبها يا زين علشان خاطرى
زين بعصبية: حاضر حاضر انا زهقت
خرج زين ومعاه حور على العربية علشان يروحوا شقتهم طول الطريق زين ساكت ومش بيقول كلمه و طبعا مكشر حور خافت تتكلم معاه اصلا ، لما وصلوا تحت العماره
زين: انزلى يلا وصلنا
نزلت حور من عربية ووقفت مكانها
زين: متتحركى وقفتى ليه
حور بخوف: معرفش الطريق
زين: اه صحيح انتى عمرك ما جيتى هنا
اخدها زين وطلعوا على الشقة
فى الشقة:
زين قرب من حور جامد
حور بخوف: ابيه زين ونبى بلاش اى حاجه انهرده انا م….
فضل زين قريب منها جامد اوى وقاطعها
زين: ومين قلك انى هعمل حاجه اصلا
حور والدموع ماليا عنيها: نعم!
زين: زى مسمعتى كده بالظبط انا مش هلمسك ولا هيبقى ما بينا اى حاجه احنا هنعيش زى الأخوات وبعد فتره نخترع مشكله وهنطلق وهنقول انى عندى مشكله او اى حاجه علشان كده انتى لسة بنت ده بعد الطلاق طبعا احنا هنام فى أوضة واحده وفى سرير واحد علشان مفيش غير أوضة واحده فى الشقة والى هى بتاعتى هتنامى جمبى على ما اشوف واعملك اوضة
حور مش قادره تتكلم من كتر العياط
زين: واكيد مش هقولك يعنى اوعى حد يعرف بالموضوع ده فهمتى احنا قدمهم عادى جدا
حور طبعا انهارت من الى زين قاله ومش قادره تبطل عياط
بعد عنها زين وبعصبية وقال من غير قصد: انا قولتلهم بلاش مش عايزها مبحبهاش
اخد باله زين انه قال الكلام ده قدام حور وكسرها اكتر
زين بعصبية: انا مش عااايز عياط انتى فاهمه
حور بخوف: حا…حاضر
