رحمه : هي السبب ازاي!!!!.
رحيم بابتسامه : لا كانت تعبانه وسماح جابلتها دكتور، بعدها الوليه فاقت وبقت حلوة
سماح : #يا وليه مانتى زى حصان اهو فيكى صحه عننا ، طبت وقعت ما,تت
رحمه ضحكت اوي : يامامي دي وحشه اوي كده ھتمو,ت الناس كلها
رحيم بتوهان : ااه
رحمه لاحظت قرب رحيم منها : ابعد بقاا ، كدا عيب لو سمحت
رحيم : زقيني انتي
رحمه ببرائه : انت كبير وطويل وانا صغنونه مقدرش ازقك
رحيم : يخربيت امك ، ما بلاش ام الدلع دة ، والله هى والعه لوحدها
رحمه : متجيبش سيرة ماما عيب
رحيم : طيب ما تجيبى بو*سة لغايه بكرة
رحمه : علي فکره عيب كدا حضرتك ابعد بقاا
رحيم : حضرتى ايه بس ، طفى الن,ار اللى فيا يا رورو ياعسل ، اصل تهب فى وشك
رحمه بخجل : انت قليل الادب
رحيم : طب طلاق تلاته منك ما اتجوزك لتجيبى بو*سه انا اصلا فاضى وموريش حاجة
رحمه : مش هجيب حاجه أبعد بقا سيبني
رحيم : طيب هاخدها بليل ، المأذون هايجى بليل نكتب الكتاب ونعلى الجواب ونشرب الشربات
رحمه : انت عايز مني ايه هو حد قالك تربيني من اول وجديد.
رحيم : اه ، يا رحمه انتى مزززززاج واللى بيدخل دماغى وبيمزجنى مش بسيبوا بسهوله.
رحمه : سبني في حالي أنا مش شبهك ولا انت شبهي خليني ارجع لشغلي وامي
رحيم : شغلك اللى فشلتى فيه واتقفشتى من اول لحظه ، وبعدين لو بعتنا لست والدتك صورتك كدة وانتى فى حارة شعبيه فى بيت تا*جر مخدر*ات هاتقول ايه ، طب انا يا رحمه ، انا اللى مبرجعش فى كلمه قولتها
رحمه : أنا شغاله ف قسم الفن ومليش اني اشتغل مكان علي هو السبب في اني اجي هنا ومنفعش غير في اخبار الفن وبس وامي ملهاش ذنب انك تهددني بيها انت شكلك طيب سيبني امشي ارجع لحياتي تاني
رحيم مسكها من شعرها : انا اشر مما تتخيلى والليله هاتكونى على ذمتى وبكرة دخلتك يا رحمه ، واخو مرة هكرر الكلام دة ، من الاخر انا نفسى فيكى وانا متعودتش احرم نفسى من حاجة
رحمه بوجع : اتعودت تيجي ع بنات الناس وتأذيهم صح. رحيم بغموض : مفيش بنت ملت دماغى زيك ، ولا فكرت فى واحدة غيرك ، ولا نفذت لواحدة اللى هى عاوزاة الا انتى
رحمه عيطت : ابعد عني ابعد خليني اكلم امي اطمن عليها
رحيم : لاا ، ويالا على اوضتك جهزى نفسك علشان كتب الكتاب بليل
رحمه جريت على اوضتها تعيط لغايه ما جة الوقت وسمعت صوت المأذون ورحيم باعتلها حد علشان تجهز بسرعه
رحمه قررت تتحدى رحيم واخدت لبس من شنطتها فستان ولمت شعرها على جنب وحطت روح نبيتى ..ولقت الباب بيخبط عرفت انه رحيم اخدت نفس طويل وردت
رحمه بخوف : ادخل
رحيم برق وعفاريت الدنيا جت قدام وشه قفل الباب بسرعه رحيم بصوت مكتوم : ايه الهباب دة
رحمه : ايه مش عروسه وانهاردة كتب كتابي
رحيم : النهاردة ليله مو,تك ان شاء الله ، انتى لابسه قميص نوم وعاوزة تطلعى بيه ، دة انا كنت مو,تك لو حد لمحك كدة
رحمه بلامبالاه : عادي مۏتني ، وبعدين قميص نوم اييه ، ده فستان حضرتك
رحيم بغضب : واقسم بالله لو ما لبستى دلوقتى عبايه عليه ومسحتى الروج لجاى اغيرو انا ليكى غصب
رحمه : مش همسح حاجه ولا هغير الفستان
رحيم قرب منها بسرعه وزنقها بينه و بين الحيطة ومد ايدة على الفستان هيغيروا هو فعلا
رحمه : خلاص خلاص هلبس العبايه
رحيم : ما كان من الاول ، لازم دور الشرسه دة مش لايق عليكى ، امسحى الروج وغطى شعرك مش عاوز مخلوق يشوفه
رحمه : حاضر
لبست رحمه العبايه وحطت حجاب علي شعرها بقت اجمل مليون مره من الاول
رحمه بخوف : خلصت
رحيم نفخ بغيظ : لا خليكى هنا ، انا مش هاطلعك اصلا هاجيب مأذون هنا
رحيم خرج وجاب المأذون وسمع موافقتها و….. يتبع
