رواية الملاك والق,اسي الفصل الثامن والتاسع بقلم جنات حصريه وجديده
سارة راحت لفرح عند بيتها ولما منزلتش طلعتلها وقابلت جمالات:ازيك ياقمر
جمالاك:انتى طالعه لفرح مش هنا ياحبت عينى
سارة:اومال فين
جمالات حكتلها على اللى حصل امبارح وانها شافت زياد شايلها وكان مغمى عليها
سارة:ياحبيبتى يافرح انا هروحلهم المستشفى ياخالتى
جمالات:روحى يابنتى وخليكى معاها
سارة ركبت تاكسي وراحت على المستشفى وسالت
فى الاستقبال وعرفت اوضه فرح وراحت بسرعه فتحت الباب ودخلت واتصدمت لما شافتها وزياد قاعد جمبها وماسك ايدها
سارة بدموع:فرح
زياد:تعالى ياسارة
سارة:مالها يازياد
زياد حكلها على كلام الدكتورة
سارة بعياط:ياحبيبتى يافرح
زياد:انتى روحتى الشركه ياسارة
سارة:لا
زياد:طب خليكى مع فرح وانا لازم اروح الشركه عشان
اسلم الفلاشه اللى عليها كل الشغل لفارس وهرجع تانى
سارة شافت تعب زياد واضح:طب خليك انت معاها وانا هروح اسلمها واخد اجازة لينا احنا تلاته وارجعلك تانى
زياد:كتر خيرك ياسارة اتفضلى الفلاشه اهى
سارة اخدتها وخرجت وراحت على الشركه وراحت لسهام:مستر فارس جوا
سهام:جوا وكل شويا يسال على فرح هى فين
سارة:طب انا عايزة ادخل ليه معلش
سهام دخلت لفارس وبعد شويا خرجت وقالت لساره تدخل:صباح الخير يامستر فارس
فارس:ازيك ياانسه سارة
سارة:كويسه انا جيت اسلم حضرتك الفلاشه دى عليها
كل الشغل بتاع زياد
فارس باستغراب:وزياد فين
سارة:فرح تعبانه جدااا وفى المستشفى وهو معاها انا جيت اسلمها لحضرتك واخد اذن باجازة ليا وفرح وزياد ممكن
فارس بقلق:فرح فى المستشفى ليه
سارة:تعبانه شوية
فارس:فى انهي مستشفى
سارة: فى…….
فارس:طب روحى انا موافق على الاجازة
سارة:شكرااا لحضرتك
سارة خرجت وفارس كلم صاحبه دكتور فى المستشفى اللى فيها فرح وطلب منه يعرف حاله فرح ويقوله وقفل معاه وبعد شويا كلمه تانى وقاله على كلام الدكتوره كله وفارس شكره وقفل معاه واتعصب جدااا واخد فونه ومفاتيحه وخرج من الشركه وراح على المستشفى ووصل عرف
اوضتها وطلع خبط وزياد فتح الباب واتفاجأ بفارس
فارس:ازيك يازياد
زياد:ازي حضرتك يابشمهندس معلش لحظه
زياد راح غطى شعر فرح ورجع تانى لفارس اتفضل
فارس دخل واتصدم لما شاف وش فرح وحالتها بس
حاول يبان عادى:سلامتها الف سلامه لما سارة قالتلى
قولت اجى اطمن عليها
زياد:شكرا يافندم
فارس:احنا برا الشركه يازياد قولى يافارس بس
زياد:شكرااا يافارس بجد على تعبك
فجاه الباب اتفتح ودخل سيد وسعاد
زياد بحده:جااييين ليه
سعاد:جايين نطمن على السنيورة
زياد:انتو ليكو عين تيجو بعد اللى عملتوه فيها
سيد:بنتى وغلطت وبربيها
زياد:وايه الغلط اللى عملته عشان تعمل فيها كل ده
سيد:مش عايزة تتجوز المعلم جعفر
زياد:بردو نفس الحوار تانى
سعاد:تانى وتالت وعاشر بكرة كتب كتابهم الراجل
هيحبس ابوك لو ماتجوزشي الهانم
سيد:يلا اشتالها خلينا نروح
فارس اتعصب جداا من طريقتهم وعينه جت على فرح
اللى بدات تفوق
فرح بتعب:ز..زياد
زياد بلهفه:حمدلله على سلامتك يافرحتى انتى كويسه
سيد:ماهى زى القرده اهى يلا عشان نرجع البيت
زياد بعصبيه:مش هترجع غير لما تتحسن
فرح:مشينى يازياد من هنا
زياد:انتى لسه تعبانه يافرح
فرح:عشان خاطرى
فرح كل ده مش شايفه فارس واللى حاول يبعد عن
نظرها عشان متشوفوش
زياد شال فرح وخرجو من المستشفى وفارس راح على
شقته محدش يعرف عنها حاجه غير عامر لما بيبقي
مضايق او مخنوق بيروحها وكلم عامر يجيله
فى بيت فرح وصلو وزياد نيمها على سريرها
زياد:انتى كويسه ياحبيبتى
فرح هزت راسها باه
سيد:جهزى نفسك بكرة كتب كتابك ياعروسه
زياد:مافيش حاجه من دى هتحصل
سعاد:هتكسر كلام ابوك يازياد
زياد:الراجل ده هيحبسك ليه
سعاد:ابوك ماضي على وصلات امانه بالفلوس اللى
اخدها منه
زياد بعصبيه:هو انا كنت قصرت معاكو فى حاجه عشان
تروح تاخد فلوس منه
سيد:اهو اللى حصل واختك لازم تتجوزه مانا مش
هتحبس
زياد:وانا قولت مش هيحصل
سيد بصوت عالى:ماااشي يازياد لما نشوف كلام
مين اللى هيمشي
سيد خرج من الاوضه وسعاد وراه وزياد قعد جمب فرح اللى بتعيط فى صمت:ماتخفيش يافرحتى انا معاكى ياقلب اخوكى ومش هسيبك ابداااا
فرح:ربنا يخليك ليا يازياد انا ماليش غيرك
زياد:يلا نامى شويا ومتفكريش فى اي حاجه
فرح:حاضر
فى شقه فارس قاعد وكل تفكيره فى فرح وفى اهلها
الباب خبط وفارس قام يفتح كان عامر
عامر:مالك يابنى جايبنى هنا ليه
فارس:هكون جيبك ليه يعنى
عامر:تحب فيا مثلا
فارس بعصبيه:عااااامر انا مش ناقصك
عامر:مالك يابنى
فارس حكاله على فرح وعلى اهلها وانهم عايزين يجوزوها
عامر:وانت متعصب ليه هو الموضوع يفرق معاك
فارس:هتتجوز ازاى وهيا متجوزة
عامر:يعنى معترف انها مراتك
فارس:اه مراتى طبعااا ياعامر
عامر:خلاص يبقي تجيب مراتك تعيش معاك ومتسبهاش
فى وسط اهلها يبهدولها
فارس:لا
